پرده را می درم اما تو هـمان ستاری          رشته را می برم اما تو نگه میداری

روح در آئینه  ازشرم ترک خواهد خورد          تـو اگر چنـد قلم جـرم مـرا بشمـاری

گره در رشتـۀ الفت زدن از جانب کیست          آه اگر آن سرِ این رشته فرو بگذاری

من و آزردن دلها، من و رنجاندن دوست          کیفـرم از تو نـه هـم وزن پـرِ آزاری

هر چه در چــنــتـه ما بود ریـا بــود ریـا          و تـو از رونـق بـازار ریـا بـــیزاری

خود حدیث من و ماست ای منِ کمتر ز مگس         عِرض خود می بری و زحمت ما میداری